Close

Login

Close

Εγγραφή

Close

Lost Password

Περισσότερα για το

White Day: A Labyrinth Named School | Review

Κορεάτικη ανατριχίλα.

Πριν από 21 χρόνια, ένας όχι και τόσο γνωστός τίτλος με την ονομασία White Day: A Labyrinth Named School έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στην gaming αγορά της Κορέας, εκπλήσσοντας ευχάριστα το κοινό του και συγκεντρώνοντας εύσημα ως ένας από τους από τους τρομακτικότερους τίτλους όλων των εποχών. Αντικρύζοντας μια “ενδιάμεση” κυκλοφορία ως Remake το 2017 στο PlayStation 4, ο εν λόγω τίτλος της Sonnori βρήκε εν τέλη τον δρόμο του προς το PlayStation 5 χάρη στην εκδοτική υπογραφή της PQube, προσφέροντας βελτιωμένα γραφικά και επιπρόσθετο περιεχόμενο. Με νέες ιδέες όμως να ενσωματώνονται στην horror κατηγορία συνεχώς και την τεχνολογία να προχωράει αδιάκοπα μπροστά, μπορεί ο εν λόγω survival horror τίτλος να σταθεί δίπλα στους νεότερους τίτλους του είδους ή θα έπρεπε να μείνει θαμμένος στην ιστορία;

full image1 White Day: A Labyrinth Named School | Review PQube | PS5 | Sonnori

Το White Day: A Labyrinth Named School λοιπόν μας μεταφέρει στην παραμονή της Λευκής Ημέρας, η οποία αποτελεί μια ρομαντική Ασιατική γιορτή που ακολουθεί έναν μήνα μετά την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου και γιορτάζεται με τα αγόρια να δίνουν στα κορίτσια που τους αρέσουν ένα ρομαντικό δώρο. Πρωταγωνιστής μας είναι ο Lee Hui-min, ο οποίος αποφασίζει να μπει κρυφά στο σχολείο του το βράδυ ώστε να αφήσει ένα κουτί με σοκολατάκια στην κοπέλα που αγαπάει, την Han So-young. Αντί όμως να αφήσει τα γλυκά και να φύγει όπως κανονικά ήθελε, σύντομα αντιλαμβάνεται πως έχει κλειδωθεί μέσα στο τεράστιο αυτό σύμπλεγμα κτηρίων και πως θα πρέπει να βάλει τα δυνατά του για να επιβιώσει, μιας και το σχολείο είναι πλέον μολυσμένο με φαντάσματα, τέρατα, και έναν επιστάτη που τιμωρεί τους παραβάτες με θάνατο.

Η ιστορία του τίτλου παραδίδεται στους παίκτες με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι μέσω του setting, το οποίο είναι σταθερό και μας διηγείται τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή των φαντασμάτων στον σχολικό χώρο μέσα από πολυάριθμα έγγραφα που μπορούμε να βρούμε στον διάβα μας. Από τα “απλά” φαντάσματα που υπάρχουν διασκορπισμένα σε διάφορες αίθουσες, όπως την “κλειδωμένη σε ντουλάπα γυναίκα” που πέθανε στο πιο κλειστοφοβικό μέρος που μπορούμε να φανταστούμε ή το φάντασμα στο μπάνιο, μέχρι και τον μυστηριώδη νεκρό δάσκαλο μουσικής που γέμισε το σχολείο με γρίφους και κινδύνους, κάθε ιστορία είναι ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα, ενώ δεν λείπουν από αυτές και οι ανατριχιαστικές, και πολλές φορές φρικιαστικές λεπτομέρειες.

Ο δεύτερος τρόπος εξιστόρησης αφορά το παρών και την τροπή που μπορεί να πάρει η ιστορία, η οποία αλλάζει ανάλογα με τις επιλογές διαλόγου που θα κάνουμε κατά την διάρκεια συζητήσεων με τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Παρόλο που οι επιλογές αυτές είναι μόνο δύο κάθε φορά που προκύπτουν, είναι εξαιρετικά σημαντικές και μπορούν να επηρεάσουν την έκβαση της ιστορίας από πολύ νωρίς, ενώ μπορούν να οδηγήσουν σε οχτώ διαφορετικά τέλη. Η λειτουργία αυτή, σε συνδυασμό με τους “δεσμούς” που θα συνάψετε με τους γύρω χαρακτήρες ανάλογα με τις επιλογές σας εκτινάσσουν την αξία επανάληψης του τίτλου στα ύψη.

Feature 6 White Day: A Labyrinth Named School | Review PQube | PS5 | Sonnori

Περνώντας τώρα στο gameplay κομμάτι, λόγω της εποχής όπου κυκλοφόρησε αρχικά ο τίτλος, είναι λογικό να έχουν ενσωματωθεί σε αυτόν στοιχεία από τίτλους της ίδιας περιόδου. Έτσι λοιπόν αντικρύζουμε μια πληθώρα χαρακτηριστικών που θυμίζουν εμβληματικούς τίτλους σαν τα πρώτα Resident Evil, όπως την περισυλλογή παράδοξων κλειδιών, εξοπλισμού και θεραπευτικών αντικειμένων, αλλά και την αποθήκευση της προόδου μας πάνω σε φωτογραφίες με την χρήση μαρκαδόρων, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι σε όλο το σχολείο και έχουν αρκετά περιορισμένο αριθμό. Από την άλλη, απών είναι το σύστημα μάχης, καθώς ως ένας απλός μαθητής ο Hui-min δεν μπορεί να τα βάλει ούτε με τα φαντάσματα, αλλά ούτε και με τον φαινομενικά τρελαμένο επιστάτη, καταφεύγει λοιπόν στο κρύψιμο και στο τρέξιμο.

Για να μπορέσει ο πρωταγωνιστής μας να φύγει από το σχολείο ζωντανός, θα πρέπει να μαζέψει μια σειρά από μαγικές σφραγίδες, οι οποίες ξεκλειδώνουν νέα κτήρια στον σχολικό χώρο. Για να τις βρει όμως θα πρέπει να λύσει μια σειρά από περιβαλλοντικούς γρίφους, οι οποίοι είτε είναι εξαιρετικά απλοί, όπως το να διαβάσετε ένα έγγραφο που να γράφει την σωστή αριθμητική σειρά ενός κωδικού και ύστερα να κάνετε την κατάλληλη αντιστοίχιση με μια σειρά από αριθμημένα μετάλλια, είτε γίνονται ιδιαίτερα περίπλοκοι, καθώς μπορεί να χρειαστούν την κατανόηση κάποιας ξένης γλώσσας. Το γνώρισμα ωστόσο των εν λόγω γρίφων είναι πως δεν δυσκολεύουν με το πέρασμα του χρόνου, αντιθέτως υπάρχει μια υγιής μίξη ευκολίας και δυσκολίας ώστε να κάνετε επαρκή διαλείμματα ανάμεσα στις σπαζοκεφαλιές.

Το δεύτερο εμπόδιο που στέκεται ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και την ασφαλή διαφυγή του είναι φυσικά η παρουσία των διαφόρων εχθρών, οι οποίοι γίνονται ακόμα πιο τρομακτικοί λόγω της προαναφερθούσας έλλειψης του συστήματος μάχης. Ο κύριος ανταγωνιστής μας είναι ο επιστάτης του σχολείου, ο οποίος μας καταδιώκει για το μεγαλύτερο μέρος του τίτλου και έρχεται εξοπλισμένος με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ και έναν φακό, ενώ το κουδούνισμα των κλειδιών του είναι αρκετό για να σηκώνονται οι τρίχες στο σβέρκο μας κάθε φορά που τον ακούμε να πλησιάζει. Ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας που έχουμε διαλέξει (τα οποία παρεμπιπτόντως είναι πέντε διαφορετικά), η καταδίωξή του γίνεται πιο επίμονη και αισθητά πιο άδικη, και εν συνεπεία αρκετά πιο κουραστική και επαναλαμβανόμενη, τόσο λόγω της δικής του ανεβασμένης δύναμης και αντίληψης, όσο και της δικής μας μειωμένης αντοχής.

full image8 White Day: A Labyrinth Named School | Review PQube | PS5 | Sonnori

Το επίπεδο δυσκολία όμως δεν επηρεάζει μόνο τον πρωταγωνιστή και τον κυνηγό του, αλλά και τα ίδια τα φαντάσματα. Επιλέγοντας κάποια “δύσκολη” λειτουργία, οι εμφανίσεις των φαντάσματων είναι συχνές και πραγματικά συνταρακτικές, ενώ στα ευκολότερα επίπεδα δυσκολίας πολλά από τα είδη φαντασμάτων δεν εμφανίζονται ποτέ. Τέλος, σημαντικά επηρεάζονται και τα ιδιαίτερα και απόκοσμα boss fights, καθώς ο χρόνος που μας δίνεται για να λύσουμε τον κατάλληλο γρίφο ώστε να τα κατατροπώσουμε μειώνεται σε τεράστιο βαθμό.

Ένα μεγάλο θετικό του τίτλου είναι ο ακουστικός τομέας του, και συγκεκριμένα η ανατριχιαστική μουσική του, που εμφανίζεται σπάνια αλλά είναι αρκετή για να σε κρατήσει σε εγρήγορση, αλλά και τα sound effects όπως το χτύπημα του αέρα πάνω στα παλιά τζάμια των παραθύρων τα οποία, μέσα στο σκοτάδι και την αναστάτωση, είναι αρκετά για να στείλουν την καρδιά σου στην Κούλουρη. Από την άλλη, το voice-acting είναι στην καλύτερη μέτριο, τόσο στην αγγλική γλώσσα όσο και στην κορεάτικη, θυμίζοντας άλλες εποχές.

Στο ίδιο μήκος κύματος βαδίζει και ο οπτικός τομέας, με τα γραφικά, τα textures, τα μοντέλα χαρακτήρων και ολόκληρο το συνολικό σκηνικό να θυμίζουν τίτλο του PlayStation 2, άντε ίσως και του PlayStation 3. Αυτό συμβαίνει διότι ο τίτλος κατέφθασε στις PlayStation κονσόλες ως port από την remake έκδοση που κυκλοφόρησε για τα κινητά τηλέφωνα το 2015 και όχι μια ξεχωριστή επαναπλασμένη έκδοση για τις νεότερες κονσόλες. Όσων αφορά την native έκδοση του PlayStation 5, οι γραφικές βελτιώσεις δεν γίνονται αμέσως αισθητές, το επιπρόσθετο περιεχόμενο όμως που παίρνει την μορφή μερικών skins για τους χαρακτήρες (όπως την 2001 εμφάνισή τους, ειδικές commando στολές αλλά και τα κλασικά μαγιό) σίγουρα καρυκεύουν την συνολική εμπειρία με επιπλέον διασκέδαση.

full image3 White Day: A Labyrinth Named School | Review PQube | PS5 | Sonnori

Εν κατακλείδι, το White Day: A Labyrinth Named School αποτελεί ακόμη και σήμερα έναν αρκετά ιδιαίτερο και ξεχωριστό horror τίτλο, που όμως δεν μπορεί να κρύψει την σκουριά που το έχει τυλίξει. Οι ενδιαφέροντες γρίφοι του, οι ανατριχιαστικές και εφιαλτικές ιστορίες φαντασμάτων και οι μετέπειτα εμφανίσεις τους, οι επιλογές διαλόγου που όντως αλλάζουν σημαντικά την έκβαση της ιστορίας και οι καλοσχεδιασμένοι και μελετημένοι ήχοι του μετατρέπουν τον τίτλο χωρίς δυσκολία σε ένα cult-classic, ο ξεπερασμένος οπτικός τομέας του, το άνοστο voice-acting και η αγγαρεία του να σε κυνηγάει συνεχώς ο επιστάτης όμως παίρνουν από αυτόν αρκετούς πόντους ποιότητας. Αν λοιπόν σας αρέσει ο κορεάτικος τρόμος, ρίξτε στον τίτλο μια ματιά, απλώς μην περιμένετε να δείτε μια εμπειρία πλασμένη για το PlayStation 5.

Ο τίτλος μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρία του, για τις ανάγκες του Review.

Συνοψίζοντας
Το White Day: A Labyrinth Named School αποτελεί ακόμη και σήμερα έναν αρκετά ιδιαίτερο και ξεχωριστό horror τίτλο, που όμως δεν μπορεί να κρύψει την σκουριά που το έχει τυλίξει. Οι ενδιαφέροντες γρίφοι του, οι ανατριχιαστικές και εφιαλτικές ιστορίες φαντασμάτων και οι μετέπειτα εμφανίσεις τους, οι επιλογές διαλόγου που όντως αλλάζουν σημαντικά την έκβαση της ιστορίας και οι καλοσχεδιασμένοι και μελετημένοι ήχοι του μετατρέπουν τον τίτλο χωρίς δυσκολία σε ένα cult-classic, ο ξεπερασμένος οπτικός τομέας του, το άνοστο voice-acting και η αγγαρεία του να σε κυνηγάει συνεχώς ο επιστάτης όμως παίρνουν από αυτόν αρκετούς πόντους ποιότητας. Αν λοιπόν σας αρέσει ο κορεάτικος τρόμος, ρίξτε στον τίτλο μια ματιά, απλώς μην περιμένετε να δείτε μια εμπειρία πλασμένη για το PlayStation 5.

Θετικά:

  • Ανατριχιαστικές και αξιομνημόνευτες ιστορίες φαντασμάτων.
  • Επιλογές με ισχυρό αντίκτυπο στην έκβαση της ιστορίας.
  • Αδιάκοπη αίσθηση απόγνωσης.
  • Ακουστικός τομέας που σε στοιχειώνει.

Αρνητικά:

  • Γραφικά από άλλη εποχή.
  • Κακό voice-acting.
  • Το συνεχές κυνηγητό με τον επιστάτη καταντάει κουραστικό.
6
Καλό

Θετικά:

  • Ανατριχιαστικές και αξιομνημόνευτες ιστορίες φαντασμάτων.
  • Επιλογές με ισχυρό αντίκτυπο στην έκβαση της ιστορίας.
  • Αδιάκοπη αίσθηση απόγνωσης.
  • Ακουστικός τομέας που σε στοιχειώνει.

Αρνητικά:

  • Γραφικά από άλλη εποχή.
  • Κακό voice-acting.
  • Το συνεχές κυνηγητό με τον επιστάτη καταντάει κουραστικό.
6
Καλό
Latest news

Δείτε επίσης