Kingdom Come: Deliverance II | Review
Όσοι παρακολουθούν διάφορες παρουσιάσεις, είτε από μεγάλες εταιρίες και διοργανώσεις όπως τα State of Play της Sony και το Summer Game Fest με παρουσιαστή τον Geoff Keighley, είτε από μεμονωμένα στούντιο ανάπτυξης, θα έχουν ζήσει την στιγμή όπου θα δουν έναν τίτλο και από την πρώτη στιγμή θα νιώσουν μια ανεξέλεγκτη καταναλωτική έλξη για αυτόν. Από εκείνη την στιγμή και ύστερα θα ενθουσιάζονται όποτε εμφανίζεται στις οθόνες τους, θα κάνουν όνειρα για το πόσο όμορφα θα περάσουν με αυτόν, και δεν θα χρειάζεται καν να εύχονται να βγει καλός γιατί νιώθουν απίστευτα σίγουροι πως δεν θα τους απογοητεύσει όταν κυκλοφορήσει.
Μιας και παρακολουθώ αρκετές τέτοιου είδους παρουσιάσεις, έχω νιώσει πολλές φορές αυτό το συναίσθημα, το ένστικτό μου όμως δεν είναι πάντοτε σωστό, καθώς κάποιες φορές όντως οι τίτλοι καταλήγουν να είναι αυτό ακριβώς που ήθελα, όπως το πρόσφατο Infinity Nikki, ενώ κάποιες άλλες αποκτώ μια είτε ελαφριά είτε έντονη απογοήτευση, όπως με το κάπως μέτριο A Quiet Place: The Road Ahead. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία που είχα στο ραντάρ μου ωστόσο κατάφερε να μου προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα μπορούσα να φανταστώ, και να μετατραπεί με μιας σε έναν από τους αγαπημένους μου τίτλους όλων των εποχών.
Αναφέρομαι φυσικά στο Kingdom Come: Deliverance II από την εκδότρια εταιρία Deep Silver και το στούντιο ανάπτυξης Warhorse Studios, το οποίο αποτελεί την άμεση συνέχεια του Kingdom Come: Deliverance που κυκλοφόρησε το 2018, αλλά και την ολοκλήρωση της ιστορίας του Henry of Skalitz.
Όπως είχα αναφέρει και στο preview μου τον περασμένο μήνα, δεν απέκτησα ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον πρώτο τίτλο της σειράς, δεν σημαίνει ωστόσο πως χάνω κάτι από την συνολική εμπειρία που μου προσφέρει το Kingdom Come: Deliverance II. Ο τίτλος ευτυχώς κατάφερε να γεμίσει τα όποια κενά είχα είτε μέσω αναμνήσεων που εμφανίζονταν στα όνειρα του πρωταγωνιστή, είτε μέσω διαλόγων που επέλεγα, είτε και κατευθείαν μέσα από τα cutscenes που περιλαμβάνουν ανθρώπους που ξέρουν τον Henry, αλλά ακόμη και να μην είχε όλους αυτούς τους τρόπους να γνωρίσουμε τον πρωταγωνιστή μας, ο Henry από μόνος του είναι ένας τόσο καλοδουλεμένος χαρακτήρας που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, παρά μόνο την συντροφιά μας στο ταξίδι του.
Τα γεγονότα του Kingdom Come: Deliverance II μας τοποθετούν μέσα στον γεμάτο πολιτικές συγκρούσεις 15ο αιώνα τόσο στον Βοημικό Παράδεισο όσο και στο μεγαλοπρεπές Kuttenberg, όπου ακολουθάμε τον Henry και τον Hans Capon καθώς αναλαμβάνουν να παραδώσουν ένα μυστηριώδες γράμμα στον Otto von Bergow σχετικά με την συμμαχία του με τον Βασιλιά Sigismund του Λουξεμβούργου. Όμως, η ομάδα του Capon πέφτει θύμα ληστείας και σφαγής, και το γράμμα χάνεται στα χέρια των ληστών, αφήνοντας τον Henry και τον φιλικό αλλά αλαζόνα Hans χωρίς λεφτά, χωρίς εξοπλισμό, και χωρίς τα μέσα να ολοκληρώσουν την αποστολή τους.
Έτσι λοιπόν θα πρέπει να βάλουν τα δυνατά τους να μιλήσουν στον von Bergow το συντομότερο δυνατόν, να γνωρίσουν όσους περισσότερους κατοίκους της γύρω περιοχής μπορούν ώστε να τους βοηθήσουν, αλλά και να κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν, μιας και ο κίνδυνος -τόσο στις πόλεις όσο και στα δασικά μονοπάτια- παραμονεύει συνεχώς.
Η ιστορία του Kingdom Come: Deliverance II περιλαμβάνει άπλετες συναρπαστικές στιγμές, οι οποίες θα μπορούσαν με μεγάλη άνεση να αποκτήσουν την δική τους κινηματογραφική μεταφορά, και το ενδιαφέρον παραμένει ακούραστα στην κορυφή, μιας και οι ανατροπές, το σασπένς, και οι περιπετειώδεις στιγμές δεν έχουν σταματημό.
Ένα τεράστιο κομμάτι που κάνει την ιστορία του Kingdom Come: Deliverance II να έχει τέτοιο ενδιαφέρον είναι οι εξαιρετικοί και καλοδουλεμένοι χαρακτήρες, οι οποίοι συνδυάζουν με απολαυστικό τρόπο μοναδικές προσωπικότητες με κλισέ πινελιές. Κάθε άνθρωπος που θα συναντήσουμε στο ταξίδι μας, είτε είναι κάποιος σημαντικός χαρακτήρες είτε είναι ένας απλός NPC έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του ιδιαιτερότητες, και παρόλο που ο τίτλος περιλαμβάνει άπλετους χαρακτήρες να γνωρίσουμε, καταλήγουν όλοι να σου “μένουν”, και να τους θυμάσαι ακόμη και αν τους συναντήσεις αρκετό καιρό μετά.
Ο τρόπος με τον οποίον η Warhorse Studios διαχειρίστηκε τους χαρακτήρες του Kingdom Come: Deliverance II είναι εξαιρετικός, γεγονός που εμπλουτίζεται ακόμη περισσότερο χάρη στο motion capture και το facial capture, προσφέροντας άκρως ικανοποιητική λεπτομέρεια, αλλά και το απολαυστικότατο voice-acting, το οποίο δένει την συνολική εμπειρία με τον πιο εμβυθιστικό τρόπο. Οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί και μοιάζουν με πραγματικούς ανθρώπους αντί για απλούς NPCs, και οι διάλογοί τους έχουν γραφτεί με αρκετή προσοχή ώστε να συμμορφώνονται με το μεσαιωνικό ύφος αλλά και να διακατέχουν απαραίτητες μοντέρνες πινελιέ ώστε να βυθίζουν στον κόσμο τους με τον πιο αποδοτικό τρόπο.
Τα ίδια θετικά σχόλια έχω και για τα περιβάλλοντα του Kingdom Come: Deliverance II, τα οποία αποτελούν μερικά από τα πιο όμορφα περιβάλλοντα που έχω δει ποτέ. Περπατώντας στα λιβάδια, στα δάση, και στα δρομάκια του τίτλου ένιωθα λες και έπαιζα στο VR, ενώ υπήρχαν και στιγμές όπου ένιωθα πως εγώ η ίδια περπατούσα, πως με έλουζε ο ήλιος, πως ανέπνεα τον καθαρό και δροσερό αέρα. Τα επίπεδα εμβύθισης στον κόσμο του Kingdom Come: Deliverance II άγγιξαν πραγματικά νέα ύψη, και πιστεύω πως θα αργήσω να ξαναζήσω ένα τέτοιο συναίσημα με κάποια κοντινή κυκλοφορία.
Πίσω από αυτήν την εμβύθιση κρύβονται οι πολυάριθμες λεπτομέρειες σε κάθε γρασίδι, φύλλο, και πέτρα, για τα οποία οι δημιουργοί του τίτλου επέλεξαν ρεαλιστικά και σχετικά πιο μουντά χρώματα αντί για μια πιο έντονη παλέτα η οποία θα έκανε το τελικό αποτέλεσμα κάπως υπερβολικό, ενώ τεράστιο ρόλο έπαιξε και ο φωτισμός του τίτλου, ο οποίος προσφέρει τις κατάλληλες οπτικές αλλαγές στα σημεία που αγγίζει, ενώ περνάει με σωστό και απολαυστικό τρόπο μέσα από τα κλαδιά, τα παράθυρα, και τις τρύπες, φτιάχνοντας την απόλυτη φυσική ατμόσφαιρα σε κάθε του σημείο.
Ο ρεαλισμός του φωτισμού όμως δεν σταματάει εκεί για το Kingdom Come: Deliverance II, καθώς ακόμη και η απουσία του παίζει σημαντικό ρόλο. Για παράδειγμα, αν εξερευνείτε ένα δάσος μέσα στην νύχτα χωρίς μια αναμένη δάδα, τότε είναι λογικό να μην βλέπετε ούτε την μύτη σας, ενώ αν περπατάτε μέσα στην πόλη χωρίς κάποιο φως να τονίζει την παρουσία σας, οι φύλακες θα νομίζουν πως είστε εκεί για κάποιον δόλιο λόγο.
Και κάπου εδώ περνάμε στο πιο ρεαλιστικό κομμάτι του Kingdom Come: Deliverance II, το gameplay του. Η Warhorse Studios φαίνεται πως σκέφτηκε κάθε λεπτομέρεια που θα μπορούσε να κάνει τον τίτλο πιο ρεαλιστικό, χωρίς όμως να κάνει την συνολική εμπειρία κουραστική για τους παίκτες, διατηρώντας δηλαδή την διασκέδαση και αφαιρώντας την αγγαρεία από την καθημερινότητα.
Για παράδειγμα, ο Henry θα πρέπει να τρώει συχνά ώστε να μην πεθάνει της πείνας, αλλά και να κοιμάται ώστε να μην πέσει κάτω από την κούραση. Τα επίπεδα πείνας επηρεάζουν επίσης και το σθένος του πρωταγωνιστή μας, καθώς όσο λιγότερο έχει φάει τόσο πιο εύκολα θα κουράζεται, ενώ αν έχει φάει παραπάνω άπ’ όσο έπρεπε, το stamina του και πάλι θα μειώνεται μας και νιώθει φουσκωμένος. Επιπλέον, ο ύπνος μπορεί να του θεραπεύσει τα χτυπήματα (αρκεί να μην αιμορραγεί), θα τον κάνει όμως να πεινάσει, ενώ η ποιότητα του κρεβατιού του θα επηρεάσει το πόση ώρα χρειάζεται να κοιμηθεί για να ξεκουραστεί εντελώς.
Επιπλέον, το να μπαίνεις σε ξένα σπίτια χωρίς την έγκριση των κατοίκων είναι παράνομο, και φυσικά το να τους παίρνεις τα φαγητά και τα λεφτά είναι ακόμη πιο παράνομο, και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γλιτώσεις από το κυνηγητό των φρουρών. Αν δηλαδή παρανομήσεις στο Kingdom Come: Deliverance II, θα πρέπει είτε να πληρώσεις το απαραίτητο πρόσθημο, είτε να δεχθείς την κατάλληλη τιμωρία όπως μαστίγωμα, είτε να προσπαθήσεις να πολεμήσεις τους φρουρούς, κάτι που θα οδηγήσει σε -σχεδόν- βέβαιο θάνατο.
Πέρα όμως από τις απλές βασικές λειτουργίες του τίτλου, ο ρεαλισμός υπάρχει και στα πιο περίπλοκα κομμάτια του gameplay. Για παράδειγμα, οι μάχες είναι απαιτητικές και θέλουν αυτοσυγκέντρωση και προσοχή, ενώ μια μάχη 1v2 θα κερδηθεί με τεράστια δυσκολία. Το ίδιο ισχύει και για το stealth, όπου ακόμη και αν προσπαθήσεις να κάνεις ένα σωστό knock-out, ο αντίπαλός σου έχει αρκετές πιθανότητες να αντισταθεί, ενώ το να κλέβεις τις τσέπες των γύρω σου είναι δεν μπορεί να γίνεται αν σε βλέπουν φρουροί.
Ακόμη, το Kingdom Come: Deliverance II απολαμβάνει ρεαλισμό και στις δευτερεύοντες δραστηριότητές του, όπως η αλχημεία και σιδηρουργία, με το πρώτο να είναι κάπως πιο αγχωτικό και να δίνει έμφαση στα κατάλληλα υλικά και την λεπτομέρεια, και το δεύτερο να νοιάζεται περισσότερο για τις ωμές και στοχευμένες κινήσεις, και φυσικά να μην βαράς κρύο μέταλλο, μιας και μπορεί να το καταστρέψεις.
Μια ακόμη δευτερεύουσα δραστηριότητα την οποία βρήκα άκρως απολαυστική και εθιστική είναι το παιχνίδι με τα ζάρια, όπου ο Henry προσπαθεί να συλλέξει περισσότερους πόντους από τον αντίπαλό του. Οι κανόνες στην αρχή μοιάζουν κάπως περίπλοκοι, μετά το δεύτερο παιχνίδι όμως έμαθα όλους τους συνδυασμούς και τους πόντους που αυτοί προσφέρουν, και μπορώ να πω πως δεν υπήρξε μέρα από τότε που πρωτοέπιασα στα χέρια μου το Kingdom Come: Deliverance II που να μην έπαιξα έστω μια φορά (καλά μπορεί και δέκα φορές) το συγκεκριμένο mini-game. Πάλι καλά που δεν μένω στο Las Vegas.
Παρόλα τα θετικά που ανέφερα μέχρι στιγμής, το Kingdom Come: Deliverance II δυστυχώς υπέφερε από ορισμένα προβλήματα στον τεχνικό τομέα, τα οποία δεν μου επιτρέπουν να τον στέψω ως έναν “τέλειο” τίτλο. Το πιο αισθητό πρόβλημα ήταν τα crashes που αντιμετώπισα, τα οποία αριθμούνται περίπου στα 10 για πάνω από 50 ώρες στις οποίες ασχολήθηκα μαζί του. Η πλειοψηφία έκανε την εμφάνισή της στις πρώτες ημέρες που είχα τον τίτλο στην διάθεσή μου, και με ένα update το πρόβλημα διορθώθηκε κάπως διασκορπίζοντας τα crashes σε περίπου 1 ανά 3-4 ημέρες, ωστόσο η εμφάνιση των εν λόγω crashes με “τάραξε” μερικές φορές, μιας και η απουσία των checkpoints και η χρήση του manual save οδήγησαν στην απώλεια αρκετών λεπτών gameplay.
Ένα ακόμη πρόβλημα, το οποίο ωστόσο είναι ανεπαίσθητο αλλά χρήζει αναφοράς είναι τα διάσπαρτα pop-ins στα γραφικά του Kingdom Come: Deliverance II. Η εμφάνιση του συγκεκριμένου προβλήματος είναι πολύ σπάνια, και αφορά συνήθως μικρά κομμάτια της οθόνης κυρίως στο pause menu και στο κεντρικό UI του τίτλου όπου εμφανίζονται μικρά αλλά και πάλι φανερά glitches, ενώ υπήρξαν δύο φορές στις 50+ ώρες όπου ένα δέντρο στο -αρκετό- βάθος εξαφανίστηκε και επανεμφανίστηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων, όπως όμως μπορείτε να φανταστείτε δεν είναι τίποτα που να χαλάει την συνολική εμπειρία, και -λογικά- θα μπορεί εύκολα να διορθωθεί με κάποιο μελλοντικό patch.
Εν κατακλείδι, το Kingdom Come: Deliverance II είναι αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα διαμάντια όχι μόνο του 2025, αλλά και ολόκληρης της τρέχουσας γενιάς. Συνδυάζει άψογα την εμβύθιση και τον ρεαλισμό με την διασκέδαση και την περιπέτεια, και προσφέρει ασυναγώνιστα απολαυστικό gameplay, καθηλωτικά περιβάλλοντα, και μια ιστορία που θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Ακόμη και αν δεν καταφέρατε να ασχοληθείτε με την πρώτη περιπέτεια του Henry of Skalitz, μην αφήσετε το γεγονός αυτό να σας σταθεί εμπόδιο στο να ζήσετε αυτήν την πραγματικά εξαιρετική εμπειρία.
To Kingdom Come: Deliverance II μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρία για τις ανάγκες του review.
