Το Reboot της σειράς Kao The Kangaroo μου θύμισε μια άλλη εποχή. Μια εποχή που αυτό που πλήρωνες αυτό έπαιρνες μέσα στο δισκάκι σου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Εάν ο τίτλος που επέλεξες να επενδύσεις το χαρτζιλίκι σου είχε bugs και glitches, θα έπρεπε να το δεχτείς και να συνεχίσεις με αυτά, χωρίς να ελπίζεις και να περιμένεις κάποιο διορθωτικό update. Βέβαια μου θύμισε και κάτι ακόμη, αλλά πολύ πιο έντονα αυτή τη φορά. Την αγαπημένη μου σειρά Spyro The Dragon που έπαιζα μικρός στο πρώτο PlayStation. Βλέπετε, από τα πρώτα λεπτά της ενασχόλησής μου με το Kao The Kangaroo, τα πάντα έμοιαζαν Spyro. Και πως θα μπορούσε να μην του μοιάζει όταν έχουμε ένα πολύχρωμο platformer με ανθρωπόμορφα ζώα που μιλάνε, ο κεντρικός χαρακτήρας ταξιδεύει από κόσμο σε κόσμο και συλλέγει νομίσματα, διαμάντια και relics κοπανώντας εχθρούς και στο τέλος του κάθε κόσμου να μας περιμένει ένα boss. Βέβαια σε κάποιον άλλον μπορεί να θύμιζε και λίγο Crash Bandicoot ή Super Mario. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως το Kao the Kangaroo χαρακτηρίζεται από κάτι που ταλανίζει αρκετούς platformer τίτλους, δεν έχει την δική του ταυτότητα.
Ο μαρσιποφόρος φίλος μας ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης, με σκοπό να βρει τον πατέρα και την αδερφή του. Η μητέρα του από την άλλη παραμένει στο χωριό τους και ασχολείται με μπουγάδες και τις υπόλοιπες δουλειές του νοικοκυριού της. Σύμμαχοι στην περιπέτεια του Kao (προφέρεται K.O) είναι ένα ζευγάρι υπερφυσικά γάντια , τα οποία ήταν του πατέρα μας και τα βρήκαμε χάρη στην βοήθεια του σοφού δασκάλου μας, Walt. Η ιστορία, οι διάλογοι και οι χαρακτήρες μας προδίδουν ότι έχουμε να κάνουμε με έναν τίτλο που απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε μικρές ηλικίες, καθώς το σενάριο ήταν αρκετά προβλέψιμο, οι χαρακτήρες από τον πρωταγωνιστή μέχρι και τον πιο άκυρο NPC παντελώς αδιάφοροι και το γράψιμο των διαλόγων θύμιζε το πρόγραμμα που παίζει στο Smile TV, μετά τις 23:00 το βράδυ. Προσωπικά, από τη μέση και μετά περίπου πατούσα συνεχώς skip στους διαλόγους και τα cutscenes.
Το Kao The Kangaroo ακολουθεί πιστά την απλή συνταγή των 3D platformer τίτλων. Αρχικά βρισκόμαστε σε έναν κόσμο ο οποίος χωρίζεται σε τρεις με τέσσερις πίστες, με την τελευταία να είναι ένα απλοϊκό boss fight. Για να ξεκινήσουμε κάποια πίστα θα πρέπει να έχουμε στην κατοχή μας έναν συγκεκριμένο αριθμό από runes, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στους κεντρικούς κόσμους και στις πίστες τους. Επίσης, κατά την διάρκεια της εξερεύνησής μας θα βρούμε και νομίσματα, τα οποία μας βοηθάνε στο να αγοράσουμε επιπλέον ζωές, καρδίες και cosmetics για τον χαρακτήρα μας. Για τους λάτρεις των collectibles να αναφέρω πως υπάρχουν ακόμη τρία είδη από αυτά, οι πάπυροι οι οποίοι είναι στην ουσία η εγκυκλοπαίδεια του παιχνιδιού και μας δίνει ορισμένες πληροφορίες για τους εχθρούς και τον κόσμο του τίτλου, τα γράμματα K A O, τα οποία δυστυχώς δεν δίνουν κάποια extra ζωή κατά την συλλογή τους και τέλος, κάτι διαμάντια, τα οποία μετά από δώδεκα ώρες ενασχόλησης με το Kao The Kangaroo…δεν κατάλαβα σε τι χρησιμεύουν. Να τονίσω πως για την απλή ολοκλήρωση του τίτλου θα χρειαστεί να ασχοληθείτε μόλις πέντε με έξι ώρες, καθώς το κάθε επίπεδο χωρίς να κυνηγάτε τα collectibles διαρκεί από δέκα έως δεκαπέντε λεπτά, απλά εγώ κυνήγησα το Platinum Trophy, το οποίο ήταν πολύ εύκολο.
Ο βασικός κορμός του gameplay είναι τα γάντια του Kao, τα οποία κατέχουν την ικανότητα να απορροφούν τα στοιχεία της φωτιάς, του πάγου και του αέρα, τα οποία μας βοηθάνε στην επίλυση ορισμένων puzzles. Για παράδειγμα τα φλεγόμενα γάντια μπορούν να λιώσουν παγωμένες πύλες και κάψουν ιστούς από αράχνες, ανοίγοντας μας κάποιο νέο πέρασμα, ενώ αν βρείτε την δύναμη του πάγου θα μπορείτε να παγώσετε το νερό και να περπατήσετε πάνω του. Από την άλλη η δύναμη του αέρα θα σας δώσει την ικανότητα να τραβήξετε και σπρώξετε διάφορα βαριά αντικείμενα.
Τεχνικά ο τίτλος, αν και δοκιμάστηκε στο PlayStation 5, δεν κατάφερε να ξεχωρίσει και το μόνο που θα μπορούσα να κρατήσω από αυτό το κομμάτι είναι ότι τουλάχιστον έτρεχε στα 60 fps. Θεωρώ τραγικό λάθος των δημιουργών του Kao The Kangaroo που δεν εκμεταλλεύτηκαν έστω και λίγο τις δυνατότητες του PlayStation 5 και του Dualsense.
Το Kao The Kangaroo, αν και πρόκειται για Reboot της ομώνυμης σειράς, δεν καταφέρνει να εκσυγχρονιστεί και να αποκτήσει, έστω και μετά από δεκαεπτά χρόνια, την δική ταυτότητα στα 3D Platformers. Συνεχίζει να προσφέρει ένα… ερασιτεχνικό platforming που θυμίζει άλλες εποχές και απευθύνεται κυρίως σε gamers μικρότερης ηλικίας ή κάποιον που κυνηγάει εύκολα Platinum Trophies.
Ο τίτλος μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρία, για τις ανάγκες του Review.
