Close

Login

Close

Εγγραφή

Close

Lost Password

Περισσότερα για το

Fatal Frame: Maiden of Black Water | Review

Τι κρύβεται πίσω από την Camera Obscura;

Πριν από αρκετά χρόνια, η horror κατηγορία ήταν συνώνυμη με τρεις διαφορετικές σειρές τίτλων, και συγκεκριμένα τα Silent Hill, Resident Evil και Fatal Frame. Κάθε μια από αυτές τις σειρές στολίστηκε με διαφορετικά ανατριχιαστικά και απόκοσμα γνωρίσματα, προσφέροντας μια πρωτότυπη και αρκετά ιδιαίτερη horror εμπειρία στους παίκτες, με το πέρασμα του χρόνου όμως η κάθε σειρά βρέθηκε αντιμέτωπη με μια διαφορετική μοίρα. Το Resident Evil παρέμεινε στην κορυφή έχοντας αποδεχθεί πλήρως την όποια εξέλιξη έπρεπε να πραγματοποιήσει για να παραμείνει επίκαιρο στην gaming βιομηχανία, το Silent Hill κρύφτηκε στο σκοτάδι, με τους παίκτες να παρακαλούν συνεχώς για έναν νέο τίτλο, ενώ το Fatal Frame έμεινε πίσω και έχασε την πρώην δόξα του, με τους ανθρώπους που μπορούν να αναγνωρίσουν την συνεισφορά της εν λόγω κλασικής Ιαπωνικής IP στους μετέπειτα τίτλους να έχουν μειωθεί αισθητά. Όμως, η Koei Temco δεν ένιωσε ποτέ έτοιμη να εγκαταλείψει την αγαπημένη της horror σειρά και συνέχισε να την εμπλουτίζει με νέες προσθήκες, έτσι λοιπόν, με τον επίσημο εορτασμό των 20 χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Fatal Frame (ή αλλιώς Project Zero) στο PlayStation 2 να βρίσκεται μόλις λίγες μέρες μακριά, έφτασε επιτέλους η στιγμή να αξιολογήσουμε την πιο πρόσφατη κυκλοφορία της διάσημης horror πνευματικής ιδιοκτησίας της Koei Temco, το Fatal Frame: Maiden of Black Water.

Παρά το γεγονός ότι το Fatal Frame: Maiden of Black Water είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη στην σειρά, με την αρχική κυκλοφορία του να τοποθετείται στο 2014 για την Ιαπωνία και τον Οκτώβριο του 2015 για την Ευρώπη, η επιλογή της Koei Temco να δώσει νέα πνοή σε αυτόν τον συγκεκριμένο τίτλο είναι κατανοητή. Μέχρι πρότινος, ο τίτλος ήταν διαθέσιμος μόνο για το Wii U της Nintendo και μόνο ψηφιακά (πέρα από την limited edition) και, λαμβάνοντας υπόψιν την εμπορική αποτυχία της εν λόγω κονσόλας, ήταν φυσικό οι developers του να επιθυμήσουν την διάδοση του επισκιασμένου εκείνου τίτλου σε ένα ευρύτερο κοινό. Και, πέρα από την απλή μεταφορά του τίτλου στις υπόλοιπες mainstream κονσόλες, αποφάσισαν να ενσωματώσουν σε αυτόν και μερικές αναβαθμίσεις, όπως βελτιωμένα γραφικά, νέες στολές για τους πρωταγωνιστές και την Snap Mode λειτουργία (photo mode). Με τον τίτλο όμως να μην καταφέρνει εν τέλη να αποσπάσει τίποτα παραπάνω από μικτές κριτικές κατά την πρώτη του κυκλοφορία, ήταν αυτές οι προσθήκες αρκετές ώστε να καταστίσουν το Fatal Frame: Maiden of Black Water μια αξιόλογη προσθήκη στην horror βιβλιοθήκη σας; Ας το δούμε παρακάτω.

Η ιστορία του Fatal Frame: Maiden of Black Water μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη, κυρίως χάρη στα ευαίσθητα θέματα που αγγίζει αλλά και την ωμότητα με την οποία τα προσεγγίζει. Αντλώντας άμεση έμπνευση από το ανατριχιαστικό δάσος Aokigahara της Ιαπωνίας, ο τίτλος μας μεταφέρει στο πλασματικό όρος Hikami, όπου κάποτε κατοικούσε μια σέκτα η οποία λάτρευε το νερό που κυλούσε από την κορυφή του, καθώς έδινε ζωή στα πάντα γύρω του, και πραγματοποιούσε διάφορα σκληρά τελετουργικά για να διατηρήσει την γαλήνη εκείνου του τόπου. Ωστόσο, μια μέρα οι παρθένες εκείνης της σέκτας δολοφονήθηκαν βάναυσα και, από τότε, το άλλοτε ιερό μέρος έγινε ο νούμερο ένα προορισμός για νεαρά κορίτσια που ήθελαν να αυτοκτονήσουν.

Έχοντας φτάσει πλέον στο παρόν, βιώνουμε τις συνυφασμένες ιστορίες τριών πρωταγωνιστών, της Yuri Kozukata, του Ren Hojo και της Miu Hinasaki. Η Yuri είναι ένα έφηβο κορίτσι που, αφού επέζησε από ένα ατύχημα που σκότωσε την οικογένειά της, απέκτησε την ικανότητα να βλέπει τα πνεύματα των νεκρών και τις αναμνήσεις τους μέσω μιας τεχνικής γνωστής ως Shadow Reading. Από την άλλη, ο Ren είναι ένας συγγραφέας ψυχολογικά πληγμένος από τα συνεχή νοσηρά οράματα μιας νεαρής κοπέλας που πεθαίνει στα χέρια του, ενώ η Miu είναι μια ζοφερή δεκαεπτάχρονη κοπέλα που αναζητεί την εδώ και χρόνια εξαφανισμένη μητέρα της. Το στοιχειωμένο λοιπόν βουνό φαίνεται να καλεί συνεχώς αυτούς τους χαρακτήρες για ξεχωριστούς ωστόσο λόγους, κάνοντάς τους έτσι να ξεδιπλώνουν σιγά σιγά τα φρικτά γεγονότα που έλαβαν μέρος σε εκείνη την σκοτεινή και γεμάτη θάνατο τοποθεσία και να λύσουν τα μυστήρια των εκατοντάδων νεκρών των οποίων οι ψυχές περιφέρονται σε αυτήν.

Όσων αφορά λοιπόν την ποιότητα του αφηγηματικού τομέα, ο τίτλος εκπέμπει ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια, η ίδια η ιστορία είναι εξαιρετικά ανατριχιαστική, πρωτόγνωρη και καλογραμμένη, με τον τεράστιο αριθμό μυστηρίων της να περιπλέκονται συνεχώς αλλά να επεξηγούνται επαρκώς στο τέλος, ενώ κάθε στιγμή του τίτλου μοιάζει με μια εκπληκτική ιαπωνική horror ταινία, από αυτές που κάνουν τις τρίχες στον αυχένα μας να ξεπηδούν με μανία από τον τρόμο. Από την άλλη όμως, ένα μεγάλο κομμάτι του τίτλου επεξηγείται μέσω των διαφόρων εγγράφων που μπορούμε να εντοπίσουμε σκορπισμένα στο βουνό Hikami και, παρόλο που ο μηχανισμός καθαυτός δεν είναι κακός, ίσα ίσα που προδιαθέτει τους παίκτες να ψάξουν περισσότερο, οι πληροφορίες που τους προσφέρουν είναι τόσο επαναλαμβανόμενες που κουράζουν αρκετά γρήγορα. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να εκμεταλλευτούν τον τεράστιο αριθμό θυμάτων που επέλεξαν να τελειώσουν την ζωή τους σε εκείνο το βουνό και να μετατρέψουν ένα μεγάλο τμήμα από τα έγγραφα αυτά σε σημειώματα αυτοκτονίας με κρυμμένες πληροφορίες και να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στον συναισθηματικό τομέα, κάτι που φυσικά θα ταίριαζε με την φύση του τίτλου, αντ’ αυτού όμως επέλεξαν να διηγηθούν τα ίδια κάθε φορά γεγονότα από την οπτική γωνία διαφόρων ανθρώπων.

Ανάμεικτα συναισθήματα μας προσφέρει ωστόσο και το gameplay του τίτλου. Ενώ ο τίτλος χωρίζεται σε 14 κύρια κεφάλαια, με τους πρωταγωνιστές να τα μοιράζονται (όχι όμως ισάξια), κάνοντας την ιστορία να αποκτά ενδιαφέρον και φυσική ροή, τα ίδια τα κεφάλαια ανακυκλώνονται σε τεράστιο βαθμό, κάνοντας την επίσκεψη στο βουνό Hikami μια -στην καλύτερη των περιπτώσεων- αγγαρεία. Μέσα στον τίτλο κατοικούν αρκετές μικρού και μέτριου μεγέθους τοποθεσίες, έτσι λοιπόν δεν θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί μια ποικιλομορφία ανάμεσά τους, κάθε κεφάλαιο όμως παρουσιάζει ένα μείγμα των ίδιων αυτών τοποθεσιών, αναγκάζοντάς μας έτσι να επισκεφτούμε το ίδιο hub τέσσερις και πέντε φορές, με τα αντικείμενα που προσφέρουν αυτές αλλά και τα πνεύματα που αντιμετωπίζουμε να παραμένουν επίσης τα ίδια.

Ένα ακόμη προβληματικό κομμάτι του τίτλου είναι και η εξερεύνησή του. Αντί να ενσωματωθεί στον τίτλο ένας ενιαίος χάρτης όπου να δείχνει το σημείο στο οποίο πρέπει να φτάσουν οι παίκτες, ο τίτλος κάνει τον χάρτη των μεμονωμένων τοποθεσιών πρακτικά άχρηστο και σε αρκετές περιπτώσεις δύσχρηστο (κυρίως όταν ο παίκτης θέλει να βρεθεί σε κάποιον άλλο όροφο ενός κτηρίου), και για την καθοδήγηση των παικτών οι developers δημιούργησαν ένα σύστημα (το Shadow Reading) όπου με το πάτημα ενός κουμπιού εμφανίζεται ένα λευκό πνεύμα και τους δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν, αφαιρώντας με αυτόν τον τρόπο από την συνολική εμπειρία τα συναισθήματα του σασπένς και του άγχους, που φυσικά δεν θα έπρεπε να λείπουν από έναν horror τίτλο.

Ευτυχώς όμως ο τίτλος μας αποζημιώνει πλουσιοπάροχα με το σύστημα μάχης του. Η χρήση της Camera Obscura ως όπλο για την καταπολέμηση των εχθρικών πνευμάτων δεν θα πάψει ποτέ να είναι αναζωογονητική και καλοσχεδιασμένη, ενώ τα πνεύματα, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα ποικιλόμορφα από ένα σημείο και μετά, δεν διστάζουν να μας ανατριχιάζουν με την κάθε τους κίνηση. Επιπλέον, οι αναβαθμίσεις της κάμερας και των φακών της αλλά και τα διάφορα είδη φιλμ που μπορούν να εντοπίσουν οι παίκτες σκορπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο τονώνουν ακόμη περισσότερο τις τρομακτικές αυτές μάχες, κάνοντας ακόμη και τα λιγοστά κλάσματα δευτερολέπτων από την επαναφόρτιση μιας λήψης να μετράνε.

Επίσης, παρόλο που αρκετοί παίκτες δεν έμειναν ευχαριστημένοι με αυτήν την προσθήκη, εγώ μπορώ να πω πως εξεπλάγην ευχάριστα από την χρήση του αισθητήρα κίνησης του DualShock 4 (και του DualSense στο PlayStation 5) για το σύστημα μάχης.  Η αρχική έκδοση του τίτλου στο Wii U επέτρεπε στους παίκτες να χρησιμοποιήσουν το GamePad σαν να ήταν πραγματική κάμερα, χάρη στην ενσωματωμένη οθόνη και το γυροσκόπιό του, έτσι λοιπόν οι developers επέλεξαν να ενσωματώσουν την πιο κοντινή λύση που παρείχαν οι PlayStation κονσόλες, το motion capture. Η κίνηση ήταν ακριβής και ρευστή, το σύστημα μάχης έγινε αυτόματα πολύ πιο σβέλτο και η εύκολη περιστροφή της κάμερας είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία καλύτερων combos και συνεπώς περισσότερου damage με περισσότερους επιπρόσθετους πόντους για την αναβάθμιση της Camera Obscura.

Άριστος ήταν και ο καλλιτεχνικός τομέας του τίτλου. Όπως αναφέραμε νωρίτερα, κάθε στιγμή του Fatal Frame: Maiden of Black Water εκπέμπει τα ανατριχιαστικά γνωρίσματα μιας κλασικής ιαπωνικής horror ταινίας, τόσο χάρη στον σχεδιασμό των χαρακτήρων όσο και του ίδιου του περιβάλλοντος αλλά και των αναμνήσεων των πνευμάτων. Οι πρωταγωνιστές και οι λοιποί εν ζωή χαρακτήρες για παράδειγμα είναι όμορφοι και εμφανισιακά ρεαλιστικοί, ενώ από την άλλη τα πνεύματα είναι απόκοσμα και μοιάζουν λες και βγήκαν μέσα από τις ταινίες The Ring, με τις στριγκλιές τους και τους απάνθρωπους θορύβους τους να έχουν αποτυπωθεί (ειλικρινά) βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό μου. Ο σχεδιασμός του ίδιου του τίτλου με τα τραχιά γραφικά και το μόνιμο vintage φίλτρο δημιουργεί μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα, η οποία ενισχύεται από τις αναμνήσεις των πνευμάτων, οι οποίες φοράνε ένα λιτό ασπρόμαυρο φίλτρο με χιόνια και διακοπές, σαν να προβάλλονται μέσα από μια πολύ παλιά κάμερα. Τέλος, παραπάνω από ευπρόσδεκτη ήταν και η επιλογή της ιαπωνικής γλώσσας στο voice-over, κάνοντας την συνολική εμπειρία ακόμη πιο καθηλωτική.

Όλα αυτά τα στοιχεία αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο χάρη στην αναβάθμιση του τίτλου και την μεταφορά του στις οικιακές κονσόλες της Sony, με τα γραφικά να γίνονται ακόμη πιο καθαρά, η εμφάνιση των χαρακτήρων να είναι πλέον πιο λεπτομερής, κάνοντας διακριτούς ακόμη και τους πόρους του προσώπου τους, και η ομίχλη και τα κυκλοθυμικά καιρικά φαινόμενα που μαίνονται σε εκείνο το στοιχειωμένο βουνό δημιουργούν την απόλυτη horror ατμόσφαιρα.

Πέρα από την οπτική αυτή αναβάθμιση του τίτλου, το Fatal Frame: Maiden of Black Water υποδέχθηκε και μια σειρά από προσθήκες, όπως τις νέες στολές των χαρακτήρων, οι οποίες μπορούν να αποκτηθούν μέσω του in-game καταστήματος του παιχνιδιού εξαργυρώνοντας τους πόντους που μπόρεσαν να συλλέξουν στην εκάστοτε εξόρμησή τους, αλλά και το προαναφερθέν Snap Mode. Εκεί, οι παίκτες αποκτούν την δυνατότητα να ποζάρουν το καστ των χαρακτήρων του τίτλου σε οποιαδήποτε σκηνή επιθυμούν και να την εξατομικεύσουν σε μεγάλο βαθμό κάνοντας χρήση μιας πληθώρας εργαλείων, δημιουργώντας είτε μια ανατριχιαστική είτε μια τελείως παλαβή φωτογραφία.

Το Fatal Frame: Maiden of Black Water έγινε διαθέσιμο στις 28/10/2021 για τις οικιακές κονσόλες PlayStation 4 και PlayStation 5 . Το review του βασίστηκε στην PlayStation 4 έκδοσή του, την οποία και λάβαμε από την Koei Temco.

Συνοψίζοντας
Το Fatal Frame: Maiden of Black Water είναι ο ορισμός ενός μικτής (και όχι μέτριας) ποιότητας τίτλου. Η ιστορία του, το σύστημα μάχης του και ο καλλιτεχνικός προσανατολισμός του είναι άψογα, δημιουργώντας μια απολαυστικά ανατριχιαστική εμπειρία που στέκεται ισάξια τις τρομακτικές ιαπωνικές ιστορίες, ενώ η ακατάπαυστη επανάληψή του και η έλλειψη του άγχους και του σασπένς κατά την εξερεύνηση μειώνει αισθητά την διασκέδαση που θα μπορούσε ο τίτλος να προσφέρει στους παίκτες. Χάρη στο σύστημα συλλογής πόντων που αναβαθμίζουν την Camera Obscura και την βαθμολόγηση των κεφαλαίων, ο τίτλος πρακτικά ζητά από τους παίκτες να παιχθεί πολλές φορές, γνωρίζοντας όμως πως πολλά από τα κεφάλαια είναι ως επί το πλείστον απαράλλαχτα, μάλλον δεν θα μπαίναμε στον κόπο να πραγματοποιήσουμε έστω και μια επιπλέον εξόρμηση. Ίσως λοιπόν το Fatal Frame: Maiden of Black Water να μην είναι ο καλύτερος horror τίτλος των τελευταίων ετών, στρέφοντάς σας έτσι προς την μεριά άλλων ανατριχιαστικών περιπετειών όπως το Tormented Souls, αν όμως είστε λάτρεις των κλασικών ιαπωνικών horror ταινιών, οι δώδεκα ώρες που θα ασχοληθείτε συνολικά με τον τίτλο μπορεί και να μην πάνε τελείως χαμένες.

Θετικά:

  • Καλογραμμένη και πρωτοποριακή ιστορία
  • Ιδιαίτερο και δυναμικό σύστημα μάχης
  • Ενδιαφέρον καλλιτεχνικός προσανατολισμός
  • Μοιάζει με κλασική ιαπωνική horror ταινία

Αρνητικά:

  • Ακατάπαυστη επανάληψη σε όλους τους τομείς
  • Έλλειψη οποιουδήποτε σασπένς κατά την εξερεύνηση
  • Άβολα τοποθετημένη κάμερα σε ορισμένα σημεία
7
Πολύ Καλό

Θετικά:

  • Καλογραμμένη και πρωτοποριακή ιστορία
  • Ιδιαίτερο και δυναμικό σύστημα μάχης
  • Ενδιαφέρον καλλιτεχνικός προσανατολισμός
  • Μοιάζει με κλασική ιαπωνική horror ταινία

Αρνητικά:

  • Ακατάπαυστη επανάληψη σε όλους τους τομείς
  • Έλλειψη οποιουδήποτε σασπένς κατά την εξερεύνηση
  • Άβολα τοποθετημένη κάμερα σε ορισμένα σημεία
7
Πολύ καλό
Latest news

Δείτε επίσης