Η Σκανδιναβική Μυθολογία είναι ένα θέμα που όχι μόνο δεν έχει λείψει από την gaming βιομηχανία τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει εξεταστεί εκτενώς με τον κάθε πιθανό τρόπο. Τίτλοι σαν το εκπληκτικό God of War του 2018, το Assassin’s Creed: Valhalla, το Hellblade: Senua’s Sacrifice και πολλά άλλα μας έχουν διηγηθεί τις ευφάνταστες ιστορίες του Odin και των υπόλοιπων θεών και τεράτων που κατοικούν στους εννέα κόσμους που κρατάει το Yggdrasil με τέτοια λεπτομέρεια που καταλήξαμε να αισθανόμαστε ότι κατοικούσαμε σε αυτούς. Τι και αν όμως όντως ζούσαμε σε αυτούς, και οι εννέα αυτοί κόσμοι, μαζί με όλους τους θεούς και τα τέρατά τους, ήταν κρυμμένοι πίσω από τον σύγχρονο ή τον μελλοντικό μας κόσμο; Αυτό ακριβώς επιχείρησε να μας παρουσιάσει το Apsulov: End of Gods.
Το Apsulov: End of Gods είναι ο Sci-Fi horror τίτλος της εκδότριας εταιρίας Digerati και του στούντιο ανάπτυξης Angry Demon Studio και συνδυάζει δύο φαινομενικά παράταιρα στοιχεία, την Σκανδιναβική Μυθολογία με τον Sci-Fi κόσμο ενός κοντινού μας μέλλοντος. Επιπλέον, ενσωματώνει αυτά τα στοιχεία σε ένα εξαιρετικά ζοφερό και απόκοσμο σκηνικό, υπενθυμίζοντάς μας πως η εν λόγω μυθολογία δεν είναι τόσο φωτεινή και λαμπρή όσο την φανταζόμαστε πολλές φορές. Κατάφερε όμως να μας δώσει ακριβώς αυτό που μας υποσχέθηκε; Ας το δούμε παρακάτω.
Η ιστορία του Apsulov: End of Gods αποτελεί ένα αρκετά μεγάλο μυστήριο για την μεγαλύτερη διάρκεια του τίτλου, σου τραβάει την προσοχή όμως από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ξυπνώντας σε ένα φουτουριστικό κρεβάτι χειρουργείου χωρίς καμία ανάμνηση, η πρωταγωνίστριά μας βρίσκει τον εαυτό της ιδιαίτερα πονεμένο, ταλαιπωρημένο και σωματικά “πειραγμένο”, με μια μυστηριώδη φωνή να της προσφέρει μια γερή δόση άγχους και σύγχυσης καθώς την διατάζει να ολοκληρώσει μια σειρά από παράξενες δοκιμασίες. Καταφέρνοντας εν τέλη να ξεφύγει και να κρυφτεί μέσα στους σκοτεινούς αεραγωγούς του ερευνητικού εκείνου κέντρου, αποκτά έναν μυστικοπαθή σύμμαχο και ένα προσθετικό χέρι με απίστευτη δύναμη, ενώ ξεκινάει μια εξαιρετικά ριψοκίνδυνη αναζήτηση με σκοπό την σωτηρία του κόσμου από την ολοένα και πιο επικίνδυνη εξάπλωση των ριζών του Yggdrasil.
Κατά την διάρκεια αυτής της αναζήτησης, η πρωταγωνίστριά μας θα έρθει αντιμέτωπη με μια σειρά από παράξενους εχθρούς, οι οποίοι δεν ξέρουμε αν οπτικά επρόκειτο για αποτυχημένα πειράματα του ερευνητικού κέντρου ή τους δαίμονες του Agony, και οι οποίοι είναι τόσο εχθρικοί, όσο είναι και συγχυσμένοι. Για να τους αντιμετωπίσει θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το νέο της χέρι με την ονομασία Jarngreipr, αποκτώντας την δυνατότητα να απορροφά ενέργεια από διάφορες μπαταρίες και μηχανές αποθήκευσης ενέργειας και να την διοχετεύει σε “σφαίρες” με την δύναμη να κατατροπώσουν ότι βρουν στο διάβα τους. Αυτός όμως ο μηχανισμός, σε συνδυασμό με την περιστασιακή εύρεση μπαταριών που επιτρέπουν την αύξηση στην συνολική ενέργεια που μπορεί να αποθηκευτεί, αλλά και την περιορισμένη και αραιά εμφανιζόμενη ποικιλία εχθρών, είναι τόσο λιτός και στερημένος από οποιαδήποτε ανάγκη για στρατηγική που μετατρέπει το σύστημα μάχης του τίτλου σε ένα στοιχείο που ίσως θα ήταν καλύτερο να έλειπε από την συνολική εμπειρία. Κυρίως ειδικά όταν υπήρξαν πολλές φορές που μπορούσαμε απλώς να αποφύγουμε τους εχθρούς είτε με το να κρυβόμαστε πίσω από διάφορα αντικείμενα είτε με το να τρέξουμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε.
Καθώς όμως λάθη μπορούν να συμβούν, και οι εχθροί παραμονεύουν σε διάφορες γωνιές εκείνου του κόσμου, είναι λογικό η πρωταγωνίστριά μας να αντιμετωπίσει και κάποια στιγμή τον θάνατο. Και ο θάνατος είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του τίτλου, καθώς παρόλο που δεν θα συμβεί πολλές φορές αν είσαι προσεκτικός, είναι αρκετά πρωτότυπος. Κατά τον θάνατο λοιπόν, μεταφερόμαστε σε μια νέα μικρή περιοχή ονόματι ether, η οποία θα δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην πρωταγωνίστρια αν αυτή καταφέρει να τοποθετήσει δύο σφαίρες πάνω σε δύο φωτιζόμενους κύκλους στο πάτωμα. Παρόλο όμως που αυτή η αποστολή είναι εξαιρετικά απλή, στο ether παραμονεύει και μια επικίνδυνη οντότητα, την οποία θα πρέπει να αποφύγουμε. Αν μας πιάσει, τότε μόνο πεθαίνουμε πραγματικά και μεταφερόμαστε στο κοντινότερο σημείο αποθήκευσης.
Ξεφεύγοντας όμως από το προαναφερθέν αχρείαστο σύστημα μάχης και την δεύτερη ευκαιρία που μας δίνει το ether, το Apsulov: End of Gods καταφέρνει να μοιάζει πάρα πολύ με ένα walking simulator, το οποίο τόσο οπτικά όσο και αισθητικά αντλεί τεράστια έμπνευση από το (όπως μπορείτε να διαβάσετε) αγαπημένο μας Amnesia: Rebirth. Μετά την λήξη του προλόγου, ο τίτλος μας τοποθετεί σε ένα κεντρικό hub, το Apsulov Research, το οποίο αποτελείται από αρκετούς ορόφους και άπλετα κλειδωμένα δωμάτια. Στόχος μας είναι λοιπόν να λύσουμε μια σειρά από σύντομους περιβαλλοντικούς γρίφους και να εντοπίσουμε και να σκανάρουμε ένα ένα τα αριθμημένα με νορβηγικό/εξωγήινο τρόπο κλειδιά που αντιστοιχούν σε κάθε πόρτα, ξεκλειδώνοντας σταδιακά νέες περιοχές αλλά και νέους κόσμους. Σε αυτές τις περιοχές θα μπορέσουμε να αναζητήσουμε μια πληθώρα αντικειμένων, όπως αναβαθμίσεις για το Jarngreipr, ηχητικά ντοκουμέντα με λεπτομερή επεξήγηση των γεγονότων που οδήγησαν τον κόσμο σε εκείνο το σημείο (με την εύρεση των εν λόγω ντοκουμέντων να είναι δυστυχώς προαιρετική) και τα απλά συλλεκτικά που δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μια μικρή πρόκληση στους τελειομανείς.
Αυτή όμως η αναζήτηση τις περισσότερες φορές μπορεί να αποδειχθεί τεράστιος μπελάς, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του τίτλου βρίσκεται βυθισμένο στο απόλυτο σκοτάδι. Οι αεραγωγοί, οι διάδρομοι, και πολλές φορές ολόκληρες αίθουσες δεν περιέχουν καμία πηγή φωτός και, παρόλο που αυτή η επιλογή από την Angry Demon Studio αποσκοπεί στην δημιουργία μιας horror ατμόσφαιρας, καταφέρνει εν τέλη απλώς να μας εκνευρίζει και να μας κουράζει. Ο μόνος τρόπος για να δει η πρωταγωνίστριά μας σε αυτό το σκοτάδι είναι να ενεργοποιήσει μια τεχνητή όραση, η οποία την βοηθάει και στην εύρεση των προαναφερθέντων αντικειμένων, ακόμη και αυτή όμως εξαντλείται μετά από λίγη ώρα και χρειάζεται χρόνο για να επαναφορτιστεί, δίνοντάς μας δύο επιλογές. Είτε θα κάτσουμε ακίνητοι σε ένα σημείο μέχρι να φορτίσει, είτε θα συνεχίσουμε να περπατάμε στα τυφλά, προσπερνώντας πιθανώς κάποιο αντικείμενο ή πέφτοντας πάνω σε κάποιον εχθρό. Τα πράγματα μπορούν βέβαια να γίνουν λίγο (όχι όμως αρκετά) καλύτερα ανεβάζοντας στο τέρμα την ρύθμιση gamma, δεν θα έπρεπε όμως να καταφύγουμε στις ρυθμίσεις με την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να δούμε τον τίτλο που αποφασίσαμε να απολαύσουμε.
Η μαυρίλα όμως του τίτλου δεν είναι το μόνο εκνευριστικό και κουραστικό κομμάτι του, καθώς η διαρρύθμιση του χειρισμού είναι (για να το θέσουμε επιεικώς) άβολη. Σε αντίθεση με την τρανταχτή πλειοψηφία των υπόλοιπων τίτλων, η στόχευση μένει κλειδωμένη και πρέπει να αποδεσμευτείς από αυτήν χειροκίνητα ενώ το σκύψιμο και το τρέξιμο απαιτούν συνεχόμενο πάτημα των κουμπιών, κάνοντας το άνετο DualSense χειριστήριο να καταπονεί για πρώτη φορά τον αριστερό αντίχειρα κατά την συνεχόμενη πίεση του L3. Ευτυχώς, οι παίκτες έχουν την δυνατότητα να αναθέσουν εν νέου τις εκάστοτε κινήσεις σε διαφορετικά κουμπιά, ακόμη όμως και αυτή η ενέργεια δεν είναι ιδανική, καθώς όχι μόνο είναι απαρχαιωμένη, αναγκάζοντάς μας να αλλάξουμε ακόμη και τα κουμπιά του in-game μενού για να βρούμε μια διαρρύθμιση που να μας ταιριάζει, αλλά θα μπορούσε, όπως και η αλλαγή της gamma ρύθμισης, να αποφευχθεί τελείως.
Τουλάχιστον, παρόλες τις δυσκολίες του τίτλου, οι οποίες μπορούν ως επί το πλείστον να διορθωθούν, το Apsulov: End of Gods κατέχει ένα πάρα πολύ σημαντικό και εντυπωσιακό στοιχείο, τον κόσμο του. Το Apsulov Research είναι προσεκτικά σχεδιασμένο και ενώ μπορεί να φαίνεται περίπλοκο στην αρχή διαπιστώνουμε πως μπορούμε να βρούμε τον δρόμο μας με ιδιαίτερη ευκολία, και οπτικά αποτελεί ακριβώς αυτό που περιμέναμε, ένα φουτουριστικό ερευνητικό κέντρο γεμάτο τεχνολογικά θαύματα, αλλά και τοίχους έτοιμους να καταρρεύσουν. Εκεί όμως που πραγματικά λάμπει ο τίτλος είναι στους υπόλοιπους κόσμους του.
Συγκεκριμένα, για να μπορέσει να βρει η πρωταγωνίστρια τα τρία τελευταία κλειδιά/νεκροκεφαλές που πρέπει να τοποθετήσει στην πλάκα του Yggdrasil, θα χρειαστεί να μεταφερθεί σε τρεις διαφορετικούς κόσμους της Σκανδιναβικής Μυθολογίας, το Niflheim, το Jotunheim και το Helheim. Οι κόσμοι αυτοί είναι μεγαλοπρεπείς και ένδοξα σχεδιασμένοι, και δεν ξεφεύγουν από την αρχική τους περιγραφή, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακά και επιβλητικά είναι τα τεράστια πλάσματα που κατοικούν σε αυτούς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το συναίσθημα του σεβασμού αλλά και τρόμου που με κατέβαλλε όταν έφτασα στο Niflheim και αντίκρυσα τον πρώτο παγωμένο γίγαντα.
Τέλος, τόσο ο οπτικός όσο και ο ακουστικός τομέας του τίτλου είναι εξίσου προσεγμένοι. Τα γραφικά του, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, μοιάζουν αρκετά με αυτά του Amnesia: Rebirth, με αρκετές λεπτομέρειες και καθαρό αλλά όχι φωτορεαλιστικό περιβάλλον, ενώ η συνεχής παρουσία των ανατριχιαστικών, απόκοσμων ήχων σε συνδυασμό με την ως επί το πλείστον καθολική έλλειψη μουσικής, η οποία όμως όταν εμφανίζεται μοιάζει περισσότερο με επιπλέον περιβαλλοντικούς ήχους που συγκλείνουν και σε τυλίγουν σε έναν ανεμοστρόβιλο άγχους, δημιουργεί μια απαράμιλλη ατμόσφαιρα ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον των παικτών στα ύψη. Το voice-acting είναι αρκετά καλό, και καλό θα ήταν να σημειώσουμε πως οι γραφικές σκηνές δεν απουσιάζουν από τον τίτλο.
Το Apsulov: End of Gods έγινε διαθέσιμο από τις 27/08/2021 για τα PlayStation 4 και PlayStation 5. Το review του βασίστηκε στην PlayStation 5 έκδοσή του, την οποία και λάβαμε από την εταιρία ανάπτυξης του τίτλου.
