Με τους τίτλους μυστηρίου τύπου Sherlock Holmes να είναι το απόλυτο φόρτε μου, πίστεψα πως έφτασε και για μένα η στιγμή για να αναλύσω τον πιο πρόσφατο τίτλο βασισμένο στον διάσημο Βέλγο ντετέκτιβ της Agatha Christie, το Agatha Christie – Hercule Poirot: The First Cases. Ο τίτλος αυτός από την Blazing Griffin επιλέγει μια ελαφρώς διαφορετική κατεύθυνση από το δημοφιλές Murder Mystery Machine, και καταλήγει να μοιάζει σαν ένα πολύ πιο ταιριαστό περιβάλλον για να κατοικήσει ο Πουαρό, πάμε ωστόσο να δούμε αν η συνολική του εικόνα είναι άξια να στεγάσει ένα τόσο “μεγάλο” όνομα.
Ξεκινώντας με την ιστορία του τίτλου, το The First Cases μας προσφέρει την ευχάριστη εμπειρία μιας πρωτότυπης ιστορίας. Οι περισσότεροι τίτλοι βασισμένοι στον θρυλικό αυτόν ντετέκτιβ βασίζονται στα ήδη υπάρχοντα μυθιστορήματα της Agatha Christie και, ως εκ τούτου, η ιστορία τους έχουν αρκετά στοιχεία προβλεψιμότητας. Ωστόσο, το The First Cases είναι μια πρωτότυπη ιστορία που εξιστορεί μια από τις πρώτες υποθέσεις του Ηρακλή Πουαρό, πριν γίνει ο ντετέκτιβ που όλοι γνωρίζουμε. Αρχικά, ο τίτλος μας προσφέρει μια μικρή γεύση από την εποχή που διατέλεσε ο Πουαρό σαν αστυνομικός, όπου μια εντελώς ήσυχη και ανιαρή μέρα για αυτόν κατέληξε να μετατρέπεται σε κομβικό σημείο για την ζωή του, αναλαμβάνοντας την εύρεση ενός κλεμμένου βραχιολιού για την Van den Bosch οικογένεια, και ανακαλύπτοντας μετά πόσο ελαττωματική και διεφθαρμένη είναι στην πραγματικότητα η αστυνομία.
Χρόνια αργότερα, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας βλέπουν τον πλέον ντετέκτιβ Πουαρό να προσκαλείται πίσω στο σπίτι της οικογένειας Van den Bosch για τον εορτασμό του αρραβώνα της κόρης. Ωστόσο, ο ίδιος δεν είναι εκεί για να ανταλλάξει φιλοφροσύνες, καθώς ένας εκβιαστής απειλεί να καταστρέψει την περίσταση και να αμαυρώσει το όνομα της οικογένειας, με την υπόθεση να γίνεται ακόμη πιο σημαντική και απαιτητική όταν εντοπίζεται εντός της οικίας ένας φόνος. Μένοντας λοιπόν παγιδευμένος μέσα στην έπαυλη λόγω έντονης χιονόπτωσης, ο Πουαρό αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο, μιας και είναι ο μόνος εκεί που μπορεί να τα καταφέρει.
Το The First Cases είναι ένας παραδοσιακός adventure τίτλος, όπου ο Πουαρό πρέπει να εντοπίσει αποδεικτικά στοιχεία, να μιλήσει με τους ύποπτους και τους μάρτυρες, και να συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες που εισέπραξε για να βγάλει συμπεράσματα. Η εύρεση των αποδεικτικών στοιχείων είναι μια εξαιρετικά απλή διαδικασία. Κάθε αντικείμενο επισημαίνεται με ένα εικονίδιο ματιού όταν δεν έχει επιθεωρηθεί, το οποίο ύστερα αλλάζει σε ένα εικονίδιο γραναζιού όταν ο Πουαρό το έχει ήδη εξετάσει. Τα αντικείμενα αυτά δεν χρειάζονται μετά πιο εκτεταμένη εξέταση, παρά μόνο να επιστρέψετε σε αυτά όταν χρειαστεί (όπως μια κλειδωμένη πόρτα), ενώ η πλήρη απουσία γρίφων (είτε περιβαλλοντικών είτε συνδυαστικών) είναι εκκωφαντική. Έπειτα, όλες οι σημαντικές λεπτομέρειες και θεωρίες που συλλέγονται προστίθενται αυτόματα στον χάρτη μυαλού (Mind Map) του Πουαρό για να τις δουν οι παίκτες.
Η συνέντευξη των υπόπτων και των μαρτύρων είναι επίσης μια ιδιαίτερα απλή διαδικασία, με τον ντετέκτιβ να κάνει απλώς μια σειρά από ερωτήσεις σε αυτούς ελπίζοντας ότι θα βγάλει κάτι. Περιστασιακά, ο Πουαρό θα προσπαθήσει να αποσπάσει ένα μυστικό ή μια απωθημένη ανάμνηση από έναν ύποπτο, καταλήγει λοιπόν σε έναν διαφορετικό τύπο ανάκρισης. Κάποιοι από τους υπόπτους μπορεί να χρειάζονται κατανόηση, καλοσύνη και λεπτότητα, ενώ άλλοι μπορεί να παραδώσουν τα όπλα με έναν πιο “επιθετικό” τρόπο, όπως η ωμή αμεσότητα στο πρόβλημα που μπορεί να έχει. Ακόμη όμως και σε αυτό το κομμάτι ο τίτλος σε παίρνει από το χέρι, δίνοντάς σου εν μέσω του πρωταγωνιστή ηχηρά στοιχεία για το ποια επιλογή ανάκρισης είναι η σωστή, ενώ ακόμη και αν κάνετε λάθος μπορείτε να προσπαθήσετε ξανά μέχρι να αποκτήσετε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Περνώντας τώρα στο Mind Map, είναι δύσκολο να μην κάνουμε συγκρίσεις με τον προηγούμενο τίτλο της Blazing Griffin, το Murder Mystery Machine. Ευτυχώς ωστόσο τα περισσότερα ζητήματα που μάστιζαν τον προηγούμενο τίτλο έχουν πλέον λυθεί, προσφέροντάς μας ένα αισθητά βελτιωμένο και σχεδιασμένο ειδικά για τις κονσόλες interface. Οι νοητικοί αυτοί χάρτες του Πουαρό μοιάζουν με έναν πίνακα αποδεικτικών στοιχείων της αστυνομίας, όπου τα στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν σωστά συμπεράσματα, και έπειτα να δημιουργήσουν νέες επιλογές διαλόγου. Καθώς το The First Cases αποτελεί μια ενιαία ιστορία και όχι μια επεισοδιακή περιπέτεια όπως κάποτε, οι διαφορετικές πτυχές της υπόθεσης αποκτούν πλέον διαφορετικούς χάρτες μυαλού, που εκτελούνται ωστόσο ταυτόχρονα, όπου συχνά συναντάμε τέσσερις ή και πέντε νοητικούς χάρτες ανά κεφάλαιο.
Τα στοιχεία που εντοπίζουμε στο περιβάλλον τοποθετούνται αυτόματα στο σωστό Mind Map. Μόλις προστεθούν νέα στοιχεία, το παιχνίδι υποδεικνύει πόσοι νέοι σύνδεσμοι μπορούν να δημιουργηθούν, ώστε η πορεία προς τα εμπρός να είναι πάντα σαφής. Είναι αδύνατο να κάνουμε λανθασμένους συνδέσμους και τα εικονίδια είναι πάντα τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε τα συμπεράσματα σπάνια να περνάνε το ένα πάνω από το άλλο. Αυτό κάνει για ακόμη μια φορά την δουλειά μας αρκετά εύκολη, καθώς τις περισσότερες φορές μπορούμε να φανταστούμε ποια στοιχεία να ενώσουμε μόνο και μόνο από την θέση τους στον πίνακα, υπάρχουν ωστόσο αναπάντεχα δυσάρεστες εξαιρέσεις. Πολλές φορές οι συνδυασμοί δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα καθώς θα πρέπει να ενώσουμε δύο φαινομενικά ασύνδετα σημεία μεταξύ τους, και ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε είναι απλά να προσπαθήσουμε διάφορους συνδυασμούς μέχρι να πετύχουμε τον σωστό. Βέβαια, ένας αποτυχημένος συνδυασμός γίνεται ύστερα κόκκινος ώστε να μην τον επαναλάβουμε, ενώ αν κάνουμε πολλές φορές λάθος ο τίτλος θα μας δείξει ποια δύο στοιχεία πρέπει να ενώσουμε, όπως και να έχει όμως η διαδικασία καταντάει κουραστική πολύ γρήγορα.
Αυτό ωστόσο δεν είναι το μοναδικό κουραστικό κομμάτι του τίτλου. Παρόλο που το voice-acting των χαρακτήρων είναι αρκετά ευχάριστο, με όμορφες και καθαρές φωνές με προφορά να συνοδεύουν τα πορτρέτα του Πουαρό και των υπόπτων, και οι διάλογοί τους είναι αρκετά προσεγμένοι και ταιριάζουν με τα όσα θα έπρεπε όντως να λέει ένας ντετέκτιβ, κατά την δημιουργία συμπερασμάτων στο Mind Map, ο πρωταγωνιστής μας αναφέρει το πόσο έξυπνος είναι μόλις βγάλει ένα συμπέρασμα. Οι προσφωνήσεις του αυτές είναι ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενες, προσφέρουν στον τίτλο μια αχρείαστη παιδικότητα, και καταλήγουν να κουράζουν τους παίκτες, ιδίως όταν ο Πουαρό λέει με χαρά πως είναι ιδιοφυία επειδή συνειδητοποίησε πως οι λασπωμένες πατημασιές στον κήπο προήλθαν από μια λακκούβα.
Ένα ωστόσο ευχάριστο κομμάτι του τίτλου είναι το γεγονός πως προσφέρει πολλαπλά τέλη, γεγονός κάπως σπάνιο σε τίτλους αυτού του είδους. Με αυτόν τον τρόπο, οι παίκτες έχουν την δυνατότητα να εξετάσουν κάθε πιθανή (και επιθυμητή) έκβαση, να εισπράξουν ακόμη περισσότερες πληροφορίες για τους χαρακτήρες, αλλά και να δουν την επιρροή που μπορεί να έχει στην υπόθεση η επαγωγική σκέψη του Πουαρό και οι μετέπειτα επιλογές του. Ακόμη όμως και αυτό το κομμάτι έχει ένα αρνητικό, το γεγονός πως ο τίτλος δεν διαθέτει ούτε επιλογή κεφαλαίου, αλλά ούτε και manual save. Αν λοιπόν δεν είστε ευχαριστημένοι με την έκβαση της υπόθεσης, ή για παράδειγμα χάσετε κάποιο τρόπαιο, θα πρέπει να ξεκινήσετε ολόκληρο τον τίτλο από την αρχή, επαναλαμβάνοντας τις 8-10 ώρες που θα σας απασχολούσε κανονικά.
Τεχνικά τώρα, ο τίτλος δεν δείχνει να απαιτεί πολλά από τις κονσόλες μας, τόσο λόγω του μινιμαλιστικού αλλά όμορφου και ρεαλιστικού σχεδιασμού του, όσο και τον τρόπο με τον οποίον χωρίζεται σε μικρότερα δωμάτια τα οποία φυσικά φορτώνουν γρήγορα και δεν είναι αρκετά βαριά ώστε να δημιουργήσουν προβλήματα στα frames και τα textures. Επίσης, οι χρόνοι φόρτωσης ήταν συχνοί αλλά ιδιαίτερα μικροί, ακόμη και στην απλή PlayStation 4 κονσόλα, και γενικά ο τίτλος δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα καθ’ όλη την διάρκεια ενασχόλησής μου μαζί του.
Εν κατακλείδι, το Agatha Christie – Hercule Poirot: The First Cases προσφέρει μια χαλαρή και καθόλου απαιτητική ντετέκτιβ εμπειρία, που παρόλα τα κάπως ενοχλητικά του στοιχεία, όπως το αχρείαστο trial-and-error σύστημα του Mind Map και οι επαναλήψεις στους διαλόγους του Πουαρό, μπορεί να σας προσφέρει ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με μια ενδιαφέρουσα ιστορία και μια χαλαρωτική, απλοϊκή ατμόσφαιρα. Καλύτερα θα ήταν λοιπόν να αντιμετωπίσετε τον τίτλο σαν ένα εξελιγμένο visual novel παρά ως μια adventure εμπειρία, και να επικεντρωθείτε στα μυστηριώδη γεγονότα του και το απλό και κατάλληλο για όλες τις ηλικίες gameplay του.
Ο τίτλος μας παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρία για τις ανάγκες του review.
